Bylim, zobaczylim, przezylim :)

Film o Reniferze Niko jest masakryczny - w skrócie:

w świecie reniferów istnieje szwadron Mikołaja - renifery posiadające umiejętność latania (te najodważniejsze) - i to są oczywiście mega ciacha i obiekt westchnień części żeńskiej reniferowego rodu. Pewnego razu jeden z reniferów Mikołaja zleciał na ziemię do stada plebsu, wziął na przejażdżkę po niebie reniferzycę "i po kilku miesiącach urodził się Niko" - czyli że na pierwszej randce ją bzyknął a ona nawet nie wie jak on miał na imię. No i Niko podrósł w marzeniach o spotkaniu ojca który w jego wyobraźni urósł do rozmiarów herosa i bóstwa - pół filmu zajmuje wyprawa do miejsca gdzie stacjonują mikołajowe przydupasy, całą drogę goni go stado wilków z pazurami podobnymi do szponów Frediego z Ulicy Wiązowej i z kłami ociekającymi śliną - pragnące pożreć go, Mikołaja a następnie "stado pulchnych dzieci czekających na prezenty". No i kiedy Niko już dociera na miejsce okazuje się, że ten wymarzony ojciec to dupek do sześcianu - tchórz i fajtłapa a namawiany na powrót do stada na ziemi po świętach, do mamy i do niego - stęsknionego syna - odpowiada że nie może bo cały rok musi trenować z chłopakami latanie a wieczorem chodzić na kufelek. Masakra.
Młody stwierdza więc że nie chce takiego ojca i zamiast niego woli latającą wiewiórkę która mu towarzyszy od urodzenia we wszystkich przygodach.

No ale dzieci jakoś przetrwały - nawet młody który miał inaugurację kinową :)))) - podobało mu się niezmiernie :)

Teraz walczę z papierami po słodyczach - jeszcze tak do jutra trzeba przetrwać. Mam w domu od piguły roboty - nie wiem za co się zabrać ... ZACZYNAM OD KAWY :)